Yıllardır İtalyan takımlarının İngilizler'den çekmedikleri kalmamıştı. Bırakın yenmeyi, doğru düzgün gol bile atamıyorlardı. Bu laneti Stamford Bridge'de eski takımına karşı The Special One'ın bitirmesi çok manidar oldu.
Önce beklenenden ofansif bir kadroyla herkesi şaşırttı. Chelsea'nin zayıf karnı kalesi ve defansıydı. 7-8 tane defans adamını koyup Chelsea başında Barcelona'ya karşı oynadığı Çanakkale geçilmez'i oynasa maç geçmek bilmezdi. Pandev'i de koyup dikine kaleye gidebilen adamları üçledi, Sneijder her kafasını kaldırdığında topu atabileceği bir adamı gördü böylece.
Mourinho'nun havası Chelsea'yi etkilemişti galiba. Milano'da son derece rahattılar ve istedikleri gibi oyunu çekip çevirmişlerdi. Bu sefer kendi stadlarında-Mourinho karşı tarafta kafaları karıştı sanki. 35-55 arası gol atabilecek gibi gözüktüler, onun dışında umutsuzlardı. Ceza sahasına bile giremediler. 55. dakikadan sonra İnter golü bağıra bağıra geldi zaten. Sneijder orta sahada topla buluşup Ivanovic'in arkasına çapraz bir top attı ve Eto'o da golü yaptı.
Mourinho Stamford Bridge'de yine kaybetmedi. "Ben gittiğimden beri kulüp çok başarısız, üç senede anca bir tane FA Cup kazandılar. Ferguson, Wenger, Benitez halen takımlarının başında, ben de burada olmayı hak ediyordum, bakın İtalya'ya gittim halen kupa kazanmaya devam ediyorum," demişti maç öncesi. Şimdi ne konuşma fırsatı geldi eline ama.
Geçen hafta bir sezonda 250 milyon Euro harcayan Real Madrid, şimdi de 2003'ten beri harcadığı paralara rağmen(gerçi 3-4 senedir eskisi gibi harcamadılar) Şampiyonlar Ligi'ni kazanamayan Chelsea. 5-6 senedir düzenli olarak en düzeyde olmak da başarıdır ama adını tarihe yazdırabilmek apayrı bir şeydir.
Maddi gücü yakalamakla başarının otomatikman geleceğini her seferinde millete satmaya çalışanlara ders olsun. "Bizim ekonomik gücümüz var, istediğimiz futbolcuyu alırız" demekle olmuyor bu işler.
Mourinho böyle bir bakıyor, topçusu o ne isterse yapıyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder