Futbol sahalarında uzun zamandır bu kadar üzgün, bitkin, yıkılmış gözüken bir kişi görmemiştim. Oyundan çıktıktan sonra kenara geldiğinde sanki bir yakınının ölüm haberini almış gibiydi Guiza.
Normalde bu kadar çok para kazanan, hem de gençliklerinde şan şöhrete sahip olan futbolcuların uzun süren kötü performanslarına rağmen halen desteklenmesine taraftar olmam. Çıkacak oynayacak futbolcu, oynamayamazsa yerine gelmeyi isteyen binlerce adam var dünyada, elbet daha iyisi bulunur.
Fakat söz konusu Fenerbahçe oyuncusu olduğu için ve her maç seyirciye saç baş yoldurttuğu için Guiza'ya üzüldüm. Ona destek verilmesine taraftarım. Yavaş yavaş Türkiye'ye alışıyor, zamanla daha iyi olacak ve Türk futboluna hizmette bulunacaktır.
Zaten zamanında Kezman'a olduğu gibi Guiza'ya da sahip çıkılacaktır. Guiza gibi değerler kolay yetişmiyor. Fenerbahçe kıymetini bilsin.
Bu arada gecenin tek ağlayanı Guiza değildi. Emre Belözoğlu yenilen üçüncü gol sonrası ağlayarak yere yığıldı ve ekran başındakilerin duyduğu zevk daha da büyüdü. Zira yakın tarihte Emre Belözoğlu kadar itici bir nefret figürünü hafızamı ne kadar zorlasam da çıkaramıyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder